Interdyscyplinarna wiedza z zakresu orientalistyki chrześcijańskiej daje solidne podstawy dla myślenia kosmopolitycznego oraz tolerancyjnego i dzięki temu do podjęcia pracy w instytucjach różnego typu (np. w instytucjach szeroko rozumianej kultury, oświaty i administracji państwowej; w organizacjach międzynarodowych i instytucjach międzynarodowych, także w agendach ONZ; w chrześcijańskich stowarzyszeniach pomocowych i organizacjach pozarządowych – NGO – pracujących na rzecz chrześcijan Orientu; w placówkach dyplomatycznych i misjach pokojowych; w placówkach typu: muzea, galerie sztuki, domy kultury; jako korespondent w mass-mediach (prasa, radio, telewizja); w biurach handlowych i firmach współpracujących z krajami Azji; w instytucjach sprawujących pieczę nad uchodźcami migrantami ze Wschodu.

Absolwent ma stać się ekspertem w zakresie realiów kulturowo-społecznych Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Posiada wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne do samodzielnego rozwiązywania problemów na polu religijnym, kulturowy i społeczno-polityczny, w obszarze orientalistyki chrześcijańskiej oraz twórczego włączenia się w działania kulturotwórcze. Organizowanie praktyk w mediach, instytucjach pomocowych, ale także ośrodkach chrześcijańskich w Libanie, Indiach, Tajlandii czy na Taiwanie z całą pewnością przyczyni się do jeszcze gruntowniejszej specjalizacji absolwentów.

Zarówno jednostki administracji rządowej jak i samorządowej coraz częściej stają w obliczu wyzwań związanych z koniecznością podejmowania dialogu bądź współpracy ze światem Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Wynikają one z kwestii gospodarczych oraz coraz częściej społeczno-politycznych, a niejednokrotnie także religijnych (migracje, prześladowania, itd.). W te wyzwania wpisuje się idea kształcenia specjalistów w proponowanej dziedzinie przez nasz kierunek studiów.

Efekty uczenia się:

Orientalistyka chrześcijańska – opis kierunkowych efektów uczenia się