O Wydziale


Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego powstał razem z całą uczelnią w 1994 roku.

Aktualnie proponuje studia na następujących kierunkach:

  • Teologia (jednolite studia magisterskie),
  • Teologia kanoniczna (studia magisterskie drugiego stopnia, kończące się uzyskaniem tzw. „licencjatu rzymskiego”),
  • Orientalistyka chrześcijańska (studia licencjackie pierwszego stopnia),
  • Turystyka i kultura śródziemnomorska (studia licencjackie pierwszego stopnia oraz studia magisterskie drugiego stopnia).

Ukończone studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego dają kwalifikacje do pracy w wielu dziedzinach życia społeczno-religijnego. Uprawniają m.in. do nauczania religii i etyki w szkołach, pracy w ośrodkach pomocy społecznej, poradniach małżeńsko-rodzinnych, samorządach administracji lokalnej, instytucjach kultury czy w parafialnych zespołach duszpasterskich. Wysoki poziom kształcenia gwarantuje wyspecjalizowana kadra naukowa.

Od 2000 roku Wydział Teologiczny UO jest członkiem Federacji Uniwersytetów Katolickich w Europie (FIUCE). Od lat związany jest współpracą z innymi ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą (są to m.in.: Monastyr, Erfurt, Würzburg, Moguncja, Wiedeń, Pecz, Praga, Ołomuniec, Trnawa, Krajowa, Kottayam). Z wieloma ośrodkami Wydział prowadzi wspólne projekty badawcze. Istnieje ponadto stała wymiana profesorów, którzy zapraszani są z gościnnymi wykładami (np. w ramach programu Erasmus+ lub CEEPUS).

Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego organizuje również konferencje naukowe, zarówno o zasięgu międzynarodowym, jak i ogólnopolskim. Ich treść publikowana jest m.in. w takich seriach wydawniczych, jak: „Colloquia Theologica”, „Opolska Biblioteka Teologiczna”, „Człowiek – Rodzina – Społeczeństwo” czy „Ekumenizm i Integracja”. W ofercie wydawniczej Wydziału znajdują się również cenione czasopisma naukowe: „Family Forum”, „Studia Oecumenica”, „Liturgia Sacra”, „Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego” oraz „Scriptura Sacra”.

Biblioteka Wydziału Teologicznego UO wraz z czytelnią oraz wolnym dostępem do zbiorów bibliotecznych dysponuje księgozbiorem obliczanym na ok. 120 tys. woluminów oraz kilkaset tytułów czasopism polskich i zagranicznych. Biblioteka posiada również zbiory specjalne: nuty, dokumenty elektroniczne, zbiory audiowizualne oraz zmikrofilmowane (m.in. Canon Law. A Basic Collection oraz Corpus Christianorum).

W ramach zajęć ponadobowiązkowych studenci Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego mogą włączyć się w działalność samorządu studenckiego oraz koła naukowego, które organizują sesje naukowe i spotkania z zaproszonymi gośćmi.

Historia WT – por. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82_Teologiczny_Uniwersytetu_Opolskiego

Pismo Ojca św. Jana Pawła II z okazji powołania Uniwersytetu Opolskiego


Jego Ekscelencja
Ks. Bp Prof. Dr hab. Alfons NOSSOL
Biskup Opolski

Drogi Księże Biskupie,
Oto świat nauki polskiej wzbogaca się o jeszcze jeden ośrodek akademicki, jakim jest Uniwersytet Opolski. Chwila niezmiernie doniosła i to nie tylko dla Ziemi Opolskiej, ale całej Ojczyzny.

Powołaniem każdego uniwersytetu jest szczególna służba ludzkiej kulturze, a to oznacza przede wszystkim służbę prawdzie: trud jej poznawania, a także jej obrony. Chodzi o pełną i niezafałszowaną prawdę o człowieku i o otaczającym go świecie. Służąc prawdzie, służy się człowiekowi, a broniąc prawdy, broni się człowieka w tym, co dla niego najbardziej istotne.

Zadaniem uniwersytetu jest pielęgnowanie i przekazywanie nie tylko wiedzy naukowej, ale także tego, co nazywamy mądrością. Sobór Watykański II naucza: “Epoka nasza bardziej niż czasy ubiegłe potrzebuje takiej mądrości, która by wszystkie rzeczy nowe, jakie człowiek odkrywa, czyniła bardziej ludzkimi. Przyszłym losom świata grozi bowiem niebezpieczeństwo, jeśli ludzie nie staną się mądrzejsi” (Gaudium et spes, n. 15). Tutaj otwiera się szerokie pole działania dla uniwersytetu. Polska doby głębokich przemian potrzebuje dzisiaj wielkiej rzeszy ludzi mądrych, którzy potrafiliby tak rozwiązywać trudne problemy współczesności, aby życie jej obywateli stawało się “coraz bardziej ludzkie”.

Pośród różnych Wydziałów Uniwersytetu Opolskiego znajduje się także Wydział Teologiczny. Fakt ten zasługuje na specjalne podkreślenie. Jest to niewątpliwie nowa jakość w obrębie państwowego szkolnictwa wyższego w Polsce, a raczej powrót do starej tradycji. Warto przy tej okazji przypomnieć, że istniejące jeszcze po wojnie Wydziały Teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i Warszawskim zostały zlikwidowane przez władze państwowe w czasach stalinowskich, w ramach walki z religią i Kościołem.

Obecność Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Opolskim jest bardzo wymowna również i z tego powodu, gdyż świadczy o tym, iż nowy Uniwersytet swoją służbę prawdzie rozumie w sposób uniwersalny, to znaczy nie pomija Prawdy Najwyższej, jaką jest sam Bóg. Poznawanie tej Prawdy jest właśnie zadaniem Teologii i teologów. W czasach dzisiejszych, w dobie daleko posuniętej specjalizacji, grozi człowiekowi zagubienie pośród prawd cząstkowych, jeśli utraci z pola widzenia blask owej Prawdy Najwyższej (Veritatis Splendor).

Tak więc Teologia polska ubogaca się o nowy ośrodek studiów akademickich, organicznie złączony ze wspólnotą uniwersytecką. Wyrażam z tego powodu moją szczególną radość. A pisząc te słowa myśl moja spontanicznie biegnie od tego najmłodszego ţ do najstarszego Wydziału Teologicznego w Polsce, który wkrótce obchodzić będzie swoje 600-lecie. Mam na myśli Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, istniejący dzisiaj w ramach Papieskiej Akademii Teologicznej. Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego wpisuje się w tę długą i jakże bogatą tradycję.

W dniu uroczystej Inauguracji I Roku Akademickiego 1994/95 na Uniwersytecie Opolskim, dzieląc radość całej Ziemi Opolskiej i Kościoła Opolskiego, przesyłam Rektorowi Uczelni, Senatowi, Profesorom oraz wszystkim studentom świeckim i duchownym, moje najlepsze życzenia na drogę ofiarnej i rzetelnej służby Prawdzie, zawierając je w modlitwie: Veni Sancte Spiritus, mentes tuorum visita! A wszystkim uczestnikom uroczystości inauguracyjnej udzielam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Watykan, dnia 1 października 1994 r.